esperanto em pouso alegre

Historia Momento en Poŭzalegro: La Unua Esperanta Ekspozicio Atendas Vin!

by

​Ĉu vi pretas malkovri la mondon per la verda stelo?

Hodiaŭ matene, je la 15-a decembro, ni malfermis la pordojn al nova ĉapitro en la kultura vivo de nia urbo. La Kulturcentro Cleonice Bonillo Fernandes fariĝis la hejmo de nia lingvo, kaj ni invitas vin esti parto de ĉi tiu speciala semajno.

​Kion vi trovos tie?

​Ĉi tiu ekspozicio ne estas nur montro de libroj; ĝi estas pruvo de la vivanteco de Esperanto en nia regiono!

  • La Loka Historio: Vojaĝu tra la tempo kaj vidu montrilojn pri la evoluo de la Movado en Poŭzalegro.
  • Esperanta Ambasadejo: Malkovru specialajn objektojn kaj informojn rilate al nia Ambasadejo — la koro de nia agado.
  • Konektado: Spertu la etoson de lingvo, kiu kunigas homojn tra la tuta mondo.

Praktikaj Informoj

​Ne maltrafu la ŝancon, ĉar la tempo estas mallonga!

  • ​Datoj: Vizitebla nur ĝis la 19-a de ĉi tiu monato.
  • ​Horaro: Malfermita ĉiutage de la 9-a matene ĝis la 6-a vespere (18h00).
  • ​Loko: Kulturcentro Cleonice Bonillo Fernandes (tre facile trovebla, en la centra parto de la urbo).
  • ​Adreso: Placo Senatano José Bento, 2.

Kial via vizito gravas?

​Venu viziti nin ne nur por rigardi, sed por partopreni. Via ĉeesto helpas grandigi nian reliefon kaj montras la forton de Poŭzalegro antaŭ la regiona kaj nacia Esperanto-Movado. Ni bezonas vian energion por daŭrigi ĉi tiun belan laboron!

​Venu, vidu, kaj estu parto de la historio! Ni atendas vin!

Antaŭen, Poŭzalegro!

Nia unua kunfratiĝo ĉe la Esperanta Ambasadejo

by

Nia unua kunfratiĝo ĉe la Esperanta Ambasadejo estis momento plena de emocio, rekontiĝo kaj firmigo de ligoj. Pli ol simpla evento, ĝi simbolis plian paŝon en la konstruado de viva, aktiva kaj engaĝita Esperanto-movado en Poŭzalegro kaj la tuta regiono.

Dum la kunfratiĝo, ni ĝoje anoncis gravan novaĵon: la produktadon de dokumentario pri la 25-jara historio de la Esperanto-movado en Poŭzalegro kaj ĉirkaŭaj urboj. Tiu projekto celas registri memorojn, voĉojn kaj spertojn, kiuj markis nian vojon, kaj konservi ilin por estontaj generacioj de esperantistoj.

La evento estis speciale emociiga pro la kortuŝa parolado de João Otávio, el Poços de Caldas, kiu profunde esprimis la esencon de Esperanto kiel ilo por homa alproksimiĝo, respekto kaj kunfratiĝo inter popoloj. Lia mesaĝo tuŝis ĉiujn ĉeestantojn kaj reafirmis la idealojn, kiuj nin kunigas ekde la komenco.

Ni esprimas sinceran dankon al João Marcos pro lia konstanta apogo al la Movado kaj pro lia sindediĉo instrui la bazan Esperanto-kurson dum la unua duonjaro de 2025. Lia kontribuo estas fundamenta por la kresko kaj fortigo de nia komunumo.

Specialan dankon ni adresas ankaŭ al Liene, mia edzino, kiu ĉiam subtenas la Movadon per ĉeesto, instigo kaj amo, kaj al Ivana, kies bongustaj dolĉaĵoj aldonis varmon kaj guston al nia kunestado. Nia dankemo etendiĝas al ĉiuj, kiuj ĉeestis, partoprenis kaj estis kun ni dum plia jaro de konstruado, lernado kaj espero.

La Esperanta Ambasadejo restas malfermita ne nur kiel spaco, sed kiel ideo: loko de dialogo, kulturo kaj homa proksimeco. Ni antaŭeniras, kune.

Voĉlegado en Heliodora

by

Hodiaŭ, nia direktoro Fabjo Silva, nome de Esperanta Ambasadejo, vizitis la urbon Heliodora, en la ŝtato Minaso, por speciala lega aktivado. Li voĉlegis la libreton La Verda Stelo, verkitan de li mem, al la infanoj de la antaŭlerneja klaso (Infanĝardeno) ĉe la lernejo Bárbara Heliodora.

Dek kvar scivolemaj infanoj atente aŭskultis, levis la manojn por demandi, entuziasme ripetis novajn vortojn, kaj malkovris, ke Esperanto funkcias kiel neŭtrala ponto inter diversaj kulturoj. La instruistino ĉeestis la momenton kaj notis ideojn por daŭrigi la temon en estontaj klasaj agadoj.

La celo de la vizito estis veki scivolemon, instigi respekton al diverseco, kaj montri, ke lingvo povas kunligi homojn ekde la plej fruaj lernejaj jaroj.

Tiu ĉi aktivado estas parto de la konstanta laboro de Esperanta Ambasadejo por alporti kulturon, inkluzivon kaj interkompreniĝon al lernejoj de la regiono. Ĉi-foje ni ĝuis la valoran subtenon de nia ĉiama subtenanto Paula Silva, kies partopreno helpis fari la sperton pli klara, vigla kaj profunde memorigebla por ĉiuj ĉeestantoj.

Heliodora (Eliodoro) estas ĉarma municipo en la Suda Minaso (Sul de Minas), Brazilo. Ĉirkaŭita de montetoj, kafejoj kaj akvofaloj, ĝi estas parto de la regiono konata pro ĝia natura beleco kaj trankvileco.

La urbo, kun siaj ĉirkaŭ 6.100 loĝantoj, situas tre proksime (nur ĉirkaŭ 55 km) al la grava regiona centro Poŭzalegro, kio faras ĝin facile atingebla loko, tamen konservante sian propran, pacan identecon.

Entre Palavras (Intervortoj) de Everton Linhares

by

Entre Palavras (Intervortoj), de Everton Linhares.

Por Fábio Silva

Em seu livro de estreia, o pouso-alegrense Everton Linhares transforma Pouso Alegre — ou Poŭzalegro, em cenário, mapa e metáfora. “Cria” da Associação Zamenhof, onde aprendeu esperanto há mais de quinze anos (na antiga sede da Rua da Tijuca), o autor costura microcontos como bilhetes, rádios, mapas e lembranças para mostrar que a língua planejada é menos um código e mais uma prática de encontro.

A coletânea passeia por pontos pitorescos da cidade (Casa da Cultura Menotti Del Picchia, Praça da Árvore Grande, Teatro Municipal, Morro do Cristo, Parque Francisco Assis Vilela, Sebo São Darwin e a Biblioteca Municipal) e os reencena com um realismo mágico de bolso: um relógio de 1887 abre fendas no tempo; um banco de praça vira sala de aula ao ar livre; uma frequência de rádio noturna sussurra alertas em esperanto; um mapa “Poŭzalegro en Esperanto” revela trilhas secretas. O cotidiano local ganha camada mítica sem perder o cheiro de chuva no paralelepípedo.

A escrita é ágil, imagética e hospitaleira: frases curtas, boa musicalidade, e pequenas chispas em esperanto — bonvenon, amikeco kaj justeco — que o texto traduz pelo contexto, sem pedantismo. O efeito é de fábula urbana contemporânea: tecnologia e memória dançam juntas (“biblioteca flutuante” de 2142; “Vozes do Amanhã” em 2087), enquanto a tese central se repete em variações elegantes: uma língua comum não apaga diferenças; ela fabrica pontes. Algumas peças se destacam pelo acabamento cinematográfico e pelo uso de símbolos do movimento esperantista (a Verda Stelo, a data de 1887), além da delicada metalinguagem de “Entre Palavras”, conto-título que transforma o próprio livro em manual de resistência poética.

Como objeto cultural, o volume também documenta a vitalidade local do esperanto: nomes de ruas, praças, museus e escolas entram como personagens; o leitor de Pouso Alegre se reconhece, o de fora é convidado a visitar. E, ao final, o epílogo devolve o gesto inicial do “saluton!” com um convite simples: conversar é viajar — sem passaporte.

Para quem é?

• Quem gosta de microcontos que misturam memória urbana, afeto e um toque de ficção especulativa.
• Leitores curiosos sobre o esperanto e seu ecossistema cultural no Brasil.
• Moradores e amantes de Pouso Alegre que queiram ver a cidade reimaginada em chave literária.

Onde encontrar?

Você poderá encontrar às versões em PDF e EPUB nos endereços:
PDF: https://mallonge.net/entrepalavras-pdf
EPUB: https://mallonge.net/entrepalavras-epub

Intervortoj (Entre Palavras), de Everton Linhares

De Fabjo Silva

En sia debuta libro, la poŭzalegrano Everton Linhares transformas Pouso Alegre — aŭ Poŭzalegro — en scenejon, mapon kaj metaforon. Ido de la Asocio Zamenhof, kie li lernis Esperanton antaŭ pli ol dek kvin jaroj (en la malnova sidejo ĉe la Strato da Tijuca), la aŭtoro teksas etajn rakontojn el biletoj, radio-elsendoj, mapoj kaj rememoroj por montri, ke la planlingvo estas malpli kodo kaj pli praktiko de renkontiĝo.

La kolekto promenigas tra pitoreskaj lokoj de la urbo (Kulturdomo Menotti Del Picchia, Placo de la Granda Arbo, Urba Teatro, Krista Monteto, Parko Francisco Assis Vilela, “Librovendejo Sankta Darvino” kaj la Urba Biblioteko) kaj re-enscenigas ilin per poŝa magia realismo: horloĝo el 1887 malfermas fendojn en la tempo; parka benko fariĝas subĉiela lernejo; nokta radiofrekvenco flustras avertojn en Esperanto; mapo “Poŭzalegro en Esperanto” malkaŝas sekretajn vojetojn. La loka ĉiutaga vivo akiras mitan tavolon sen perdi la odoron de pluvo sur la ŝtonpavimblokoj.

La skribo estas vigla, bildo-riĉa kaj gastema: mallongaj frazoj, bona muzikeco, kaj etaj fajreroj en Esperanto — bonvenon, amikeco kaj justeco — kiuj estas kompreneblaj per la kunteksto, sen pedanteco. La efiko estas de nuntempa urba fabelo: teknologio kaj memoro dancas kune (“flosanta biblioteko” de 2142; “Voĉoj de la Morgaŭo” en 2087), dum la kerna tezo ripetiĝas en elegantaj variaĵoj: komuna lingvo ne forviŝas diferencojn; ĝi konstruas pontojn. Kelkaj rakontoj elstaras pro filmeca poluro kaj pro la uzo de simboloj de la esperantista movado (la Verda Stelo, la jaro 1887), krome pro la delikata meta-teksta ludo de “Intervortoj”, la titolo-rakonto, kiu transformas la libron mem en manlibron de poezia rezisto.


Kiel kultura objekto, la volumo ankaŭ dokumentas la lokan vivecon de Esperanto: nomoj de stratoj, placoj, muzeoj kaj lernejoj eniras kiel roluloj; la leganto el Poŭzalegro sin rekonas, kaj la eksterulo estas invitata viziti. Fine, la epilogo redonas la komencan geston de “saluton!” per simpla invito: konversacii estas vojaĝi — sen pasporto.

Por kiu ĝi estas?

• Por tiuj, kiuj ĝuas mallongajn rakontojn kun fono de urba memoro, emocia nuanco kaj subtila nuanco de fikcia spekulado.
• Por legantoj, kiuj scivolas pri Esperanto kaj ĝia kultura vivmedio en Brazilo.
• Por loĝantoj kaj amantoj de Poŭzalegro, kiuj deziras malkovri sian urbon tra literatura prisma lenso.

Kie trovi ĝin?

Vi povas trovi ĝin en PDF- kaj EPUB-formatoj ĉe la jenaj ligiloj:
PDF: https://mallonge.net/entrepalavras-pdf
EPUB: https://mallonge.net/entrepalavras-epub

Festival Sabores e Saberes de Santana – Festivalo Gustoj kaj Sciiĝoj de Santana

by

A 11ª edição do Festival Sabores e Saberes de Santana, realizada no último fim de semana em Silvianópolis (MG), contou com a participação da escritora Antônia Sobral, que apresentou ao público seu livro O Portão Misterioso (La Mistera Pordego). A obra, publicada com recursos da Lei Paulo Gustavo, foi destaque no espaço Escritores de Silvianópolis e atraiu grande interesse dos visitantes.

Além da literatura infantil, o estande promoveu a divulgação do esperanto, língua internacional criada para facilitar a comunicação entre povos. Panfletos, materiais explicativos e QR codes aproximaram crianças, jovens e adultos desse universo linguístico, ampliando o alcance cultural do festival.

Durante o evento, diversos participantes receberam gratuitamente exemplares do livro, fortalecendo a proposta de democratização do acesso à leitura e incentivando o contato com o esperanto desde a infância.

A receptividade do público foi marcante: muitos demonstraram curiosidade sobre a língua e interagiram com a autora, que destacou a importância de aproximar literatura e inclusão cultural. A ação, realizada com o apoio Embaixada do Esperanto, reforçou a missão do festival de integrar tradição, cultura e inovação.

O Festival Sabores e Saberes de Santana reafirma Silvianópolis como referência cultural no Sul de Minas, valorizando talentos locais e fortalecendo sua identidade por meio da gastronomia, da arte e da literatura.

La 11-a eldono de la Festivalo Gustoj kaj Sciiĝoj de Santana, okazinta dum la lasta semajnfino en Silvianopolo (Minaso) – Silvianópolis (MG), havis la partoprenon de la verkistino Antônia Sobral, kiu prezentis al la publiko sian libron La Mistera Pordeĝo. La verko, publikigita per rimedoj de la Leĝo Paulo Gustavo, elstare montris sin en la spaco “Verkistoj de Silvianopolo” kaj vekis grandan intereson inter la vizitantoj.

Krom la infana literaturo, la budo antaŭenigis la disvastigon de Esperanto, internacia lingvo kreita por faciligi la komunikadon inter popoloj. Flugfolioj, klarigaj materialoj kaj QR-kodoj alproksimigis infanojn, junulojn kaj plenkreskulojn al tiu lingva universo, plilarĝigante la kulturajn atingojn de la festivalo.

Dum la evento, pluraj partoprenantoj ricevis senpage ekzemplerojn de la libro, fortigante la proponon de demokratigo de la aliro al legado kaj instigante la kontakton kun Esperanto ekde infanaĝo.

La akcepto de la publiko estis rimarkinda: multaj montris scivolemon pri la lingvo kaj interagis kun la aŭtorino, kiu substrekis la gravecon proksimigi literaturon kaj kulturan inkluzivon. La agado, apogita de Esperanta Ambasadejo, plifortigis la mision de la festivalo kunigi tradicion, kulturon kaj novigon.

La Festivalo Gustoj kaj Sciiĝoj de Santana konfirmas Silvianopolo kiel kultura referenco en la Sudo de Minas, valorigante lokajn talentojn kaj fortigante sian identecon pere de gastronomio, arto kaj literaturo.